Yazı okumak için değildir, sadece

Official URL: http://natamadergi.com/

Yunan alfabesinin ilk tohumları MÖ 8. yüzyılda atılmadan önce toplumsal ve ekonomik bilgilerin kaydının kolektif hafıza ile yapıldığı düşünülür. Edebi kültürün sözlü edebiyata dayandığı bu medeniyet, en nihayetinde belgeleme enstrümanı olarak alfabeyi, ticaret yaptıkları Fenikeli denizcilerden benimsemiştir. Batı medeniyetleri sırasıyla Etrusya ve sonra büyük bir imparatorluk olacak olan Romalılar bu alfabe ve yazı enstrümanını ekonomik, siyasi, dini ve edebi eserler yaratmak üzere geliştirmiştir. Derrida’ya göre Batı felsefe geleneği, yazıyı; yaşayan, konuşulan dünyanın ölü bir kopyası olarak hor görmüştür. Konuştuğumuz zaman içsel bilincimize dayanırız, ama yazarken kelimelerimiz hareketsiz ve soyuttur. Yazılı sözcükler, içselliğimizle bağlantısını kaybeder. Yazılı metnin hareketsiz ve soyut olmasının sonucu olarak da lineer bir semantik akış oluşmaktadır. MS 15. yüzyılın ortasında matbaanın icadı ile artık kodeksler tipobaskı şeklinde basılarak daha sistematik bir standarda oturtturularak tekdüzeliği ebediyen desteklemiştir. Gerrit Noordzij yazının tipobaskıdan en önemli farkını şu şekilde dile getirmiştir “Yazı yazma eylemi tutarsızlıkların tutarlı bir şekilde meydana geldiği bir hadisedir.” Diğer bir deyişle yazımızda bulunan bir harf her defasında bir önceki yazılışından minör düzeylerde farklılık gösterir. Tipobaskı prensibini kullanan günümüz bilgisayarları da buna karşıt tekdüze bir şekilde her harfi bir öncekinin birebir kopyası şeklinde oluşturur.